Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

Θανάσης Αργυρίου
Αναδρομές (Ποιήματα 1992 - 2002)
Εκδόσεις Δρόμων
Ποίηση

Ο σχηματικός λόγος του Θανάση Αργυρίου συνηγορεί στο ιδιωτικό όραμα, καθώς απογυμνώνει τα πράγματα γύρω του, με μια ευαισθησία που κάνει την ποίησή του ιδιαίτερα αυθεντική. Η καθημερινότητα, συντροφιά με την πίκρα, την απογοήτευση, τον έρωτα, τη χαρά, δίνουν μηνύματα ευρείας διδαχής, οδηγώντας τον αναγνώστη σε ένα δρόμο απόλυτα σωστό, με χρωματική διάθεση και επιθυμία. Επιχειρώντας μια μικρή ποιητική αναπόληση, μας χαρίζει ένα εύμορφο μπουκέτο ποιητικών αναμνήσεων.
... Αναστάτωση,/ στο κατώι της μνήμης μου/ με τις άθλιες αναμνήσεις!/ Προχωρώ δειλά - δειλά,/ προσεκτικά…(Αγριεύουν όταν τις κοιτώ!)/ Έχουν όλες τους ορμήξει,/ σε μιαν όμορφη…/μια γλυκειά ανάμνησή μου,/ ΗΤΑΝ!...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κλοποδοτης, ναι θανασης αργυριου, εκ της ποιησης ποιηση, το ονομα δεν ειναι μοναδικο αλλα η ποιηση θα πρεπε να ειναι μοναδικο


Είμαι ο κανίβαλλος μου
κάθε μέρα τρώω λίγο λίγο από εμένα
στο τέλος δεν θα έχει απομείνει τίποτα
πέρα από τα κόκκαλα μου
περίμενε περίμενε τώρα
να αρπάξω μια μπουκιά απο την καρδιά μου
Τώρα αισθάνομαι καλύτερα , απάλυνε ο πόνος